شعر صبحانه ای
من ِ او
سرگذشت کسی که هیچکس نبود

تقدیم به همسر جونم :

 

 

روی میز صبحانه

چای و قند و نان هم هست

من ولی نخواهم زد

غیر تو به چیزی دست

می کنم دهانم را

با خود خود تو پر

مادرم که می بیند

باز می کند غرغر

تو شبیه یک فندق

مثل چشم آهویی

مثل تو که چیزی نیست

 ای عزیز گردویی...

صبحت  مربایی عزیزم

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نوشته شده در تاريخ پنج شنبه 9 آبان 1392برچسب:, توسط او ساعت 7:21 |